یک عروس بعد از کمای طولانی، بیدار میشود. اثری از بچهای که قبلا در شکم داشته نیست. تنها چیزی که در ذهن دارد، انتقام گرفتن از تیم قاتلینی است که به او خیانت کردند، تیمی که خودش هم زمانی عضو آن بود.
راستش فیلم خیلی تخیلی و اغراقشدهست اون صحنه که ۳۰ نفر یه زن رو محاصره میکنن و اون همهشون رو شکست میده نشون میده چقدر غیرواقعیه اوما تورمن بازیش قابل توجه و خوب بود اما فیلم واقعاً شاهکار نبود باید طرفدار سبک خاص و دیوانهوار تارانتینو باشید تا ازش لذت ببرید و اینم بگم فیلم کاملا زن محوره و مرد ها رو شبیه چندتا احمق و دلقک نشون داده و بیشتر فیلم مخصوصا 1 ساعت آخر فیلم کلا سبک و مکان و زبان فیلم شده بود ژاپنی و چینی.
من بار اولی که این فیلم رو دیدم واقعا از عظمت معنایی اثر حیرت زده شدم. همیشه گفته شده که این فیلم در واقع یک ادای دین به سینمای درجه دوی اکشنهای هنگکنگی- چنییه نیمه دوم قرن بیستمه که تارانتینو همیشه عاشقشون بود ( و حتی بعضی صحنهها رو برای یادآوری خاطره اونها از عمد سیاه و سفید کرده) با حال به نظر من این فیلم تحت تأثیر آموزههای بودایی در نکوهش انتقام هم هست. سوالی که فیلم برای من مطرح کرد (خصوصا در آخرین صحنهی فیلم و گریه بازیگر در کف حمام) این بود که: دنبال کردن انتقام تا کجا ارزشش رو داره؟ ایا بازیگر فیلم -که بدون ایم که متوجه بشیم تا همون آخرهاش اسمش رو نمیدونیم- در نهایت واقعا برنده شد؟
فیلم ادای دینهای دیگهای بندهای موسیقی ژاپنی، به انیمههای خشن و درجه یک دهه نودی، و به اوربن کالتهای یوکوهامایی و هزار تا چیز دیگه هم داره که باعث میشه شخصا و به عنوان یک نرد، هر بار از شدت و حجم خوره بودن تانیتینو در فیلدهای مختلف فرهنگ عامه شگفت زده بشم.
خوب طوزیح دادی ولی من نمیدونم چطوری تونستی هونگ کونگ و چین رو بیاری وسط؟ کاتانا یه شمشیر ژاپنیه، که خیلی از جا های فیلم شما میتونی ببینی از همون اول شروع فیلم داره ژاپنی صحبت میشه نه چینی 🤦🏿🤦🏿
فیلم ادای دینهای دیگهای بندهای موسیقی ژاپنی، به انیمههای خشن و درجه یک دهه نودی، و به اوربن کالتهای یوکوهامایی و هزار تا چیز دیگه هم داره که باعث میشه شخصا و به عنوان یک نرد، هر بار از شدت و حجم خوره بودن تانیتینو در فیلدهای مختلف فرهنگ عامه شگفت زده بشم.