به این نمره احمقانه توجهی نکنید. یکی از شاهکارهای بزرگ تاریخ سینما در ژانر گانگستری محسوب میشه. کارگردانش دیپالما همون کسیه که شاهکارهای دیگهای مثل صورت زخمی و راه کارلیتو رو ساخته. حداقل دو ابر بازیگر هم در ابتدای دوره بازیگریشون توی این فیلم هستند: رابرت دنیرو و اندی گارسیا. فیلم پر از نکات ریز و خارقالعاده است. از شیطان سفید پوش گرفته تا جو نفرتانگیزی که دنیرو حول شخصیت کاپون تونسته درست کنه. البته یک رابرت دنیروی ۱۰۰ کیلویی هم از اتفاقات حیرتانگیز این فیلم محسوب میشه. کاری که دنیرو سالها پیش از کسانی مثل کریستین بیل در فیلم حقه بازی آمریکایی انجامش داد.
یکی از نکات مهم این فیلم صحنهی تیراندازی روی پلههای ایستگاه قطاره که ادای دینی به صحنهی مشابه در فیلم «رزمناو پوتمکین» (لینک) هست. موضوعی که در چند فیلم دیگه مثل انتقام سیث و حتی فیلم Family Jewels از جری لوییس هم ازش تقلید شده.
اما از نظر من بزرگترین اتفاق این فیلم نه این چیزهای بیاهمیت که حضور شان کانری بزرگ و اثری که توی فیلم داره است. سالها پس از سپری شدن دوران اوجش در نقش جیمز باند، هنوز مثل یک وزنه سنگین در فیلم به داستان عمق داده و باید خودتون ببنید که چطور با یک یونیفرم زوار در رفته پلیش شیکاگو در دهه ۳۰، همه چیز همه کس رو در سایهی خودش محو میکنه.
یکی از نکات مهم این فیلم صحنهی تیراندازی روی پلههای ایستگاه قطاره که ادای دینی به صحنهی مشابه در فیلم «رزمناو پوتمکین» (لینک) هست. موضوعی که در چند فیلم دیگه مثل انتقام سیث و حتی فیلم Family Jewels از جری لوییس هم ازش تقلید شده.
اما از نظر من بزرگترین اتفاق این فیلم نه این چیزهای بیاهمیت که حضور شان کانری بزرگ و اثری که توی فیلم داره است. سالها پس از سپری شدن دوران اوجش در نقش جیمز باند، هنوز مثل یک وزنه سنگین در فیلم به داستان عمق داده و باید خودتون ببنید که چطور با یک یونیفرم زوار در رفته پلیش شیکاگو در دهه ۳۰، همه چیز همه کس رو در سایهی خودش محو میکنه.