واقعا همینطوره. بازمانده این شکلی خیلی کمه. کسی که بتونه مدیریت کنه احساس ترس و شوک رو. و اون حالتی که اجازه فکر کردن به آدم رو نمیده.و واقعا خیلی تاثیرگذاره که یه بچه 14 ساله بتونه خودش رو آروم کنه و شایط رو بفهمه فکر کنه و دنبال زمان مناسب بگرده تا بتونه فرار کنه. آدم مثل این بچه خیلی کمه اگر به چشمم ندیده بودم شخصیت این چنینی عمرا باورم نمیشد که واقعی باشه. ولی آدم های این شکلی وجود دارن. و بنظرم یه مزیت ذاتی هستش و هر کسی نمیتونه اینطوری باشه. تجربه تلخی بود برای یه بچه. ولی نتیجه این تجربه بسیار ارزشمند بود. و باعث شد جلوی یه قاتل زنجیره ای گرفته بشه.
روایتش خیلی آشفته و سریعه فقط برای اینکه به اون پیامی که میخواد بده برسه!
شخصیت اصلی هم بد بازی کرده