دانلود سریال The Institute

دوست عزیز الان سر نظر افراطی شما که طرفدار استرنجر تینگزی این سریالو دیدم ولی اصلا دارک نیست شاید درک شما از کلمه دارک دنیای دیزنی باشه نمیدونم
باید بگم که شخصیت آیریس که مثلا 14 سالشه و بازیگرش 19 سالشه متولد 2006 هست چون یه سیلی خورده سریال دارک شه, الان که سریالو با چشما خودم دیدم واقعا تینجری بوده همونطور که حدس زدم
و نکته دیگه اینکه من خودم دنبال کننده سرسخت FROM هستم و از ژانر معمایی استقبال میکنم ولی مقایسه کردن این سریال با FROM مثل مقایسه کردن the boys و gen v هست اصلا این سریال حرفی واسه گفتن نداره
کلا چهار تا بچه و دو تا دستگاه خوراکیه دیگه الی جان اتفاقا این سریالا آخرشون گل و بلبله بچه باهوشه همه رو فراری میده تموم
الی هم فرمودند که بازیگراش اکثرا بازیگرای FROM هستن که فقط من پدر ویکتورو دیدم تا اینجا
بعد اینکه بنده نه فیلم سریال ایرانی دیدم تو عمرم نه هندی ولی کره ای بله چند تا دیدم که واقعا از نظر محتوا خیلی حرفا برا گفتن داشتن

مساله دقیقا همینجاست، اجازه دادن سه فصل از سریال FROM ساخته بشه، بعد فصل اول سریال The Institute رو منتشر کردن، و تمام سریال پر از نشونه هایی هست که ماهیت اتفاقات رو در سریال FROM رقم میزنه. و این چیزی نیست که من بگم، بلکه خود کارگردان سریال FROM دقیقا بعد از پایان فصل سوم در یک مصاحبه بهش اشاره کرد.
استرنجر تینگز هم تین ایجری نیست، در واقع تمامی کودکان و نوجوانانی که در سریال های رازآلود و ترسناک میبینیم، نمادی از کودک زخم خورده درون هر انسان هستن که در دو حالت، یا راهی رو به اشتباه میرن که نهایتش تباهیه، و یا برای رسیدن به جواب هاشون و التیام این زخم های کهنه و گاها اجدادی، دست به اعمال قهرمانانه می زنن.
و مسلما نحوه تماشا کردن فیلم و سریال اونا با ما فرق داره. کشوری که سینماش قهرمان نداره و به جاش پر شده از اشراری که سایه های تاریکشونو روی خانواده ها و زندگی و آینده و جوونی انداختن، و ترس و خشونت به قدری تمام فضای سریال رو پر کرده که حتما برای بستن سریال و التیام زخمهایی که خودشون وارد کردن، باز از جنبه نقطه ضعف و زاویه دید قربانی، قسمت آخر همیشه یه عروسی ترتیب میدن که به این وسیله همه چی رو ماس مالی کنن در ذهن تماشاگر .... سینما تلویزیونی که هیچ محدوده ای درش وجود نداره و به اسم روحیه دادن به مردم و کمدی، هر اکت و حرکت سخیفی رو جلوی دوربین مرتکب میشن فقط به نام گیشه! و این گیشه تامین میشه یا به وسیله بلیط های افتخاری که به ارگانها یا مدارس میدن، و یا مردمی که از بیکاری و بی مکانی به تاریکی سینما پناه میارن ..... دقیقا منو یاد این شهر عطیقه FROM می اندازه که کلانتریش دفتر پستیه، بیمارستانش مدرسه ابتدایی و خلاصه هیچی سر جای خودش نیست ....
پس ترجیح میدم FROM تماشا کنم و همینطور سریال The Institute رو دنبال کنم تا بفهمم چرا زندگی ما هم شبیه این فرامیا شد ....
حتی همین stranger things که شما ازش به عنوان سریال تین ایجری یاد می کنی، یه دایره المعارف اساطیری داره برای تمام موجوداتی که با خلاقیت ساخته و به تصویر کشیده، و همین چند روز پیش برادران دافر یه قرارداد بزرگ با کمپانی برادران وارنر بستن که استرنجر تینگز به عنوان یه سریال مرجع ازش استفاده بشه و زمینه ای باشه برای تولید فیلم های علمی تخیلی با بار اطلاعاتی و آموزشی بالاتر.
و نباید فراموش کنیم که وقتی که فیلم یا سریال میبینیم باید out of the box فکر کنیم و محدود نشیم به چیزهایی که گاها شاید به اشتباه بهشون باور داریم. و این گناه ما نیست، تمامی انسانها از چیزایی که اطرافشون و در اجتماعشون میبینن یاد میگیرن. خصوصا فیلم و سریال ها، چون پایه و اساس سینما و تئاتر بر عنصر تقلید بنا شده.

درک میکنم نکته هایی که فرمودید در مورد جامعه و این حرفا, ولی یه سری چیزا که شما باهاشون ارتباط میگیرید قرار نیست همه باهاشون اونطور ارتباطی بگیرن
من خودم مرد هستم 23 سالمه ولی با the handmaid's tale خیلی ارتباط گرفتم
و در مورد استرنجر تینگز که فرمودید یه دایره المعارف اساطیری داره برای تمام موجوداتی که با خلاقیت ساخته و به تصویر کشیده من باهاش ارتباط نگرفتم
ولی با سریال the sandman آنچنان ارتباطی گرفتم نه بخاطر اینکه بچه توش نیس بلکه بخاطر بخوبی به تصویر کشیدن اساطیر یونان و .. حتی بهتر از مارول
من خودم با سریال his dark metarial خیلی ارتباط گرفتم با اینکه شخصیت های اصلی داستان بچه هستن ولی با این وجود از خیلیا شنیدم که میگن his dark material تینجری هست :) ولی مشکلی با نظراتشون ندارم نمیرم نظراتشونو نقد کنم

کاملا موافقم، مسلما هر کسی حال و هوای خاص خودشو بین فیلم و سریال ها دوست داره و اصلا به همین دلیل تعدد ژانرهای سینمایی داریم. من خودم سریال sandman رو خیلی دوس دارم، منتهی به شدت فاز فانتزی داره، و در این ژانر فانتزی سریال Wednesday رو ترجیح میدم و این نظر شخصی خودمه.
خیلی خوبه باز این سریال ها به این راحتی این روزا در دسترس همه هستن و میشه تماشا کرد. ولی یه سری قوانین بین سریال های تلویزیونی هست که برای ماهایی که تو ایران زندگی می کنیم ناآشناست. مقصر هم تماشاگرا نیستن، مقصر سینما تلویزیونیه که در واقع وجود نداره. درامش قهرمان نداره، تمام فیلم و سریال های ما شدن عصیان شخصیت های گم گشته ای که دنبال انتقام می گردن و اینجا هیچکس نیست که عین یه قهرمان قد علم کنه از فردیت و عقلانیت خودش مایه بزاره گره های داستانی رو منطقی و عقلانی باز کنه که تماشاگرا لااقل بتونن باهاش همذات پنداری کنن و ذهنیت قدرتمند تری ازش کسب کنن. که این بازم مقصرش مردم و تماشاگرا نیستن. خداییش ساختن فیلم و سریال های خوب و آموزنده و تاثیرگذار به اون اندازه هم که ادعا می کنن پر خرج نیست که خیلی از سریال های ایرانی خرج برمیدارن. و در واقع فیلم و سریال و حتی تئاتر رسانه هایی هستن که با قدرت خلاقه رابطه مستقیم دارن و مدام دارن مخاطبینشونو تحت تاثیر قرار میدن، و اگه الان کارمون به جایی رسیده که همگی ذهنیت قربانی پیدا کردیم دلیلش فقط الگوهاییه که تو همین فیلم و سریال ها میبینیم.

این سریال درسته از روی کتاب استیفن کینگ ساخته شده و استیفن کینگ خودش شخصا تهیه کننده اصلی این سریاله، ولی عینا شبیه کتاب نیست و حتی به راهنمایی استیفن کینگ گروه نویسندگان تلویزیونی یه برداشت جدید ازش بازنویسی کردن که همه سریال رو بتونن در یک لوکیشن فیلم برداری کنن. توی فیلم شهری که تیم جمیسون درش زندگی میکنه نزدیک موسسه واقع شده و در همسایگی هم هستن، در حالیکه در کتاب به این شکل نیست.
حتی به بازیگران موقع مصاحبه توصیه شده کتاب رو نخونن، بلکه با توجه به توضیحاتی که بهشون داده میشه برای شخصیت هاشون بیوگرافی بنویسن. در کنارش ازشون خواسته شده سریال FROM رو ببینن. از اونجایی که استودیو ها کنار هم بودن خیلی از بازیگرا از فصل اول نتونستن جلوتر برن چون دچار استرس شده بودن. احتمالا بعضی از بازیگرای این سریال در سریال FROM حضور داشته باشن همونطور که جان گریفین سازنده سریال FROM در ابتدای قسمت پنجم سریال حضور داشت و جسد یه بچه تلف شده از آزمایشات رو داخل کوره گذاشت تا بسوزونه. درست شبیه به یه نویسنده و یا فیلم ساز که کاراکترهاش شبیه کلوچه هایی میمونن که درست کرده حالا بزاره تو فر که آماده بشن ....

از طرفی استیفن کینگ کلا سبک و سیاق نوشتن خودشو داره و فضاهایی که درون داستانهاش میسازه گاها مورد پسند همه نیستن. البته بیشتر حالت روانشناسانه دارن و کاملا بر نظریات یونگ و فروید ساختار بندی شدن و این مقوله داستانهاشو بسیار با ارزش کرده.
سریال استرنجر تینگز هم شامل خاطرات خود برادران دافر میشه در دهه هشتاد میلادی که با تخیلات خودشون قاطی کردن و خلاقانه ایده پردازی کردن و اگه شبیه به سریال موسسه میمونه دلیلش اینه که کتاب موسسه زودتر منتشر شده بوده و کلا فعالیت های غیرقانونی هوا فضا در ارتش آمریکا و شایعات حاشیه ای اون در آمریکا بازارش داغه و طرفدار داره و یه سوژه محلی به حساب میاد.
من نه قصد دارم به کسی بی احترامی کنم یا نظرم رو تحمیل کنم و یا مسئله ی دیگه. فقط با توجه به حرفه خودم چیزایی رو که میدونم تاثیر خوب و مثبت میتونه داشته باشه روی تماشاگرش رو به همه معرفی می کنم.
و مورد دومی که یادم نره بگم، بعضی سریال ها به صورت وابسته به هم ساخته میشن، و یا حتی تبدیل به مجموعه های درهم میشن.
مثل سریال the walking dead که ماشالا کلی شاخه دوونده اسپین آف ازش زده بیرون، یا سریال The Boys که سریال Gen V به صورت اسپین آف کنارش منتشر شد و الان هم قرار شده سریال جدید Vaough Rising به عنوان شاخه جدید از سریال The Boys یا همون اسپین آفش منتشر بشه و به مجموعه همه این سریال ها که در ارتباط باهم ساخته میشن میگن ساگا. الان سریال موسسه و سریال FROM هم همین حالت رو دارن.

متاسفانه نه تنها ژانر در ایران تعریف نشده، بلکه این تقسیم بندی ها هم شناخته نشدن. خوشحالم که همگی سریال های خوبی میبینن و حال و هوای مورد علاقشون رو دنبال می کنن و ممنون از سایت آوا مووی که سریع به محض انتشار سریال ها رو برای دانلود در این سایت بارگذاری می کنه.