در واقع من از ایجندا (جهتگیری و غرضورزی سیاسی) این فیلم خیلی خوشم نیومد. داستان فیلم در مورد نائومی واتسه که یک جاسوس نخبه سیآیای فعال در زمینه بررسی اتهام در اختیار داشتن سلاحهای کشتار جمعی توسط عراق و در همین حال شوهرش، یک نویسنده و روزنامهنگار مطرح در یکی از روزنامههای مطرح آمریکاست (واشنگتن پست یا نیویورک تایمز یادم نیست) که همین طور و از قضا، سفیر سابق ایلات متحده در یکی از کشورهای آفریقایی هم بوده (اتیوپی، یا سودان یا نیجریه؟ یادم نیست. ولی همین کشور متهمه که به عراق اورانیوم فروخته). داستان ادعا میکنه بر اساس وقایع تاریخی نوشته شده، که در صورت صحت، باز هم میتونیم پیوند عمیق (و حتی خانوادگی)، ناگسستنی و نفرتانگیز ژورنالیسم معاصر رو با سرویسهای امنیتی و حلقههای پشت پرده سیاسی در اون ببینیم.
تمام این فیلم، یک بیانیه سیاسی، پرپاگاندای محض، و یک کلیپ دو ساعته ضدجنگ (باز هم زارت) هست که بسیجیها، تروریستهای بینالمللی و نوچپهای میلنیال با دیدنش به ارگاسم برسند. بنابراین من جز نقد سیاسی چیز دیگهای نمی تونم براش بنویسم.
ادعای فیلم اینه که سیآیای علیرغم بررسیهای موشکافانه، و اندرزهای دلسوزانه روزنامهنگاران مستقل دموکرات (زارت) به خاطر تمایل کابینه جرج بوش، تفسیرهای جهتداری رو بر علیه در اختیار داشتن سلاحهای کشتار جمعی توسط صدام حسین* انجام دادند که در نهایت منجر به حمله به عراق و آسیب دیدن مردم بیپناه این کشور توسط آمریکای جهانخوار شد. الان و در سال ۲۰۲۲ و پس از دیدن کلی اتفاق توی این سالها، میتونم با اطمینان بگم فیلم ساخته دموکراتها (به کمک پارتنر سیاسی-سینماییشون، شان پن) در همون سالهاست تا فقط مستمسکی باشه برای کوبیدن دولت جمهوریخواه جرج بوش، علیرغم دستاوردهاش در نابودی دو رژیم هولناک طالبان و صدام حسین. (همون شان پن طی سالهای بعدی سفری رو به ایران برای ایجاد اتمسفر رسانهای مناسب جهت جلوگیری از برخورد شدید بین آمریکا و ج.ا. داشت) جالب این که بعد از بیست سال، طالبان به لطف خلف اقای اوباما دوباره تحت لوای یک داعش ثانی مجدد به قدرت رسید.
* یکی از وحشیترین، نفرتانگیزترین، آشغالترین دیکتاتورهای تمام تاریخ که سوابق درخشان در جنابت، تنها استفادهکننده سلاحهای شیمیایی علیه شهروندان خودی -حلبچه- و غیرخودی -سردشت- رو در کارنامه داره، از روی شکمش یک روز به ایرران و یک روز دیگه به کویت حمله میکنه، و در طول جنگ با ایران، به کمک فرانسه، در تأسیسات موسوم به اوزیراک (مقاله اوسیراک در ویکیپدیای فارسی ) تلاش در ساخت سلاح هستهای داشت که در دو نوبت توسط نیروی هوایی ایران و اسرائیل از بین رفت. طرفداری یک سری از چپها (عذر میخوام، ولی باز هم زارت) و بسیجیهای مملکت خودمون که از این جانی اینقدر آسیب دیدند از صدام هم از طنزهای روزگار ماست.
تمام این فیلم، یک بیانیه سیاسی، پرپاگاندای محض، و یک کلیپ دو ساعته ضدجنگ (باز هم زارت) هست که بسیجیها، تروریستهای بینالمللی و نوچپهای میلنیال با دیدنش به ارگاسم برسند. بنابراین من جز نقد سیاسی چیز دیگهای نمی تونم براش بنویسم.
ادعای فیلم اینه که سیآیای علیرغم بررسیهای موشکافانه، و اندرزهای دلسوزانه روزنامهنگاران مستقل دموکرات (زارت) به خاطر تمایل کابینه جرج بوش، تفسیرهای جهتداری رو بر علیه در اختیار داشتن سلاحهای کشتار جمعی توسط صدام حسین* انجام دادند که در نهایت منجر به حمله به عراق و آسیب دیدن مردم بیپناه این کشور توسط آمریکای جهانخوار شد. الان و در سال ۲۰۲۲ و پس از دیدن کلی اتفاق توی این سالها، میتونم با اطمینان بگم فیلم ساخته دموکراتها (به کمک پارتنر سیاسی-سینماییشون، شان پن) در همون سالهاست تا فقط مستمسکی باشه برای کوبیدن دولت جمهوریخواه جرج بوش، علیرغم دستاوردهاش در نابودی دو رژیم هولناک طالبان و صدام حسین. (همون شان پن طی سالهای بعدی سفری رو به ایران برای ایجاد اتمسفر رسانهای مناسب جهت جلوگیری از برخورد شدید بین آمریکا و ج.ا. داشت) جالب این که بعد از بیست سال، طالبان به لطف خلف اقای اوباما دوباره تحت لوای یک داعش ثانی مجدد به قدرت رسید.
* یکی از وحشیترین، نفرتانگیزترین، آشغالترین دیکتاتورهای تمام تاریخ که سوابق درخشان در جنابت، تنها استفادهکننده سلاحهای شیمیایی علیه شهروندان خودی -حلبچه- و غیرخودی -سردشت- رو در کارنامه داره، از روی شکمش یک روز به ایرران و یک روز دیگه به کویت حمله میکنه، و در طول جنگ با ایران، به کمک فرانسه، در تأسیسات موسوم به اوزیراک (مقاله اوسیراک در ویکیپدیای فارسی ) تلاش در ساخت سلاح هستهای داشت که در دو نوبت توسط نیروی هوایی ایران و اسرائیل از بین رفت. طرفداری یک سری از چپها (عذر میخوام، ولی باز هم زارت) و بسیجیهای مملکت خودمون که از این جانی اینقدر آسیب دیدند از صدام هم از طنزهای روزگار ماست.