میدونید متسفانه تو جهانی هستیم که نتیجه گراست و مردم فقط نگا نقطه پایان میکنن و واسشون نتیجه مهم تر از تلاشه که نمونه ی بارزش کنکوره.
بها و توجه به اونی داده میشه که ضریب هوشی 130 داشته و با تلاش کم موفق شده یا کسی که سرمایه دار بوده امکانات رشد تحصیلی واسش فراهم بوده و راحت موفق شده .
کسی به درد های یه فقیر تو مسیر یا کسی که ساعت ها از زندگیش زده و شبانه روز درس خونده توجهی نمیکنه (حتی عده کثیری از پدر و مادرا که با چشم رنج تلاش ها رو میبینن) و در نهایت با بقیه میزارش تو یه ترازو و مقایسشون میکنن و همه ی انگشتا سمت نفر مرفه میره. پول به نسبت تلاش تقسیم نمیشه بین مردم و معیار تقسیم شدنش داشتن استعدادیه که کمتره فراوانیش و اینطوره که با ناکامی ها فرد افسرده میشه و سراغ شکوفایی بقیه استعداداش نمیره(یه خطاط و یه فوتبالیست یا کسی که هوش ادبیات قوی داره و کسی که هوش ریاضی قوی داره).
ارزش انسان ها به استعداداشون نیست که ما اونا رو ستایش کنیم .
به تلاش هاشونه و رنج هایی که تو مسیر کشیدن و درصد رشدشونه . داستان مسی و رونالدو هم داستان دهه هشتاد و هفتادیاییه که هیچوقت برای تلاششون مقدس شمرده نشدن و شکستن.
امید وارم روزی برسه که سنجه و ترازوی مقایسه افراد با توجه به تلاش و شرایطشون باشه و به جای نتیجه، مسیر دیده شه تا افسردگی و ناامیدی و شکستن عزت نفس ها رو شاهد نباشیم..
مشاهده بیشترمشاهده کمتر
پاسخ
۰
۰
۲
۱ سال پیش
mr.ali.1995
حدود هجده ساله که فوتبال این اعجوبه رو دنبال میکنم. مسی توقعتو از فوتبال بالا میبره دیدن حرکاتش مثل نت های موسیقی دقیقا با مغزت بازی میکنه بعد از دیدن بازیای مسی دیدن بازیای بازیکنای دیگه واست خسته کننده میشه. مطمئنم تا زمانی که فوتبال زندست امکان نداره حرکات مسی در مستطیل سبز فراموش شن. بقول یک گزارش گری که میگف he is beautiful واقعا زیبا ترین ورزشکاری هستی که به زندگیم دیدم اقای لیونل آندرس مسی💙
پاسخ
۱
۴
۰
امتیاز ۱۰ از ۱۰
۱ سال پیش
mohsengtx
در پاسخ به
mr.ali.1995
عاشق ایناییم که دیسلایکت کردن احتمال فراوان فن کریس رونالدو هستن D:
بها و توجه به اونی داده میشه که ضریب هوشی 130 داشته و با تلاش کم موفق شده یا کسی که سرمایه دار بوده امکانات رشد تحصیلی واسش فراهم بوده و راحت موفق شده .
کسی به درد های یه فقیر تو مسیر یا کسی که ساعت ها از زندگیش زده و شبانه روز درس خونده توجهی نمیکنه (حتی عده کثیری از پدر و مادرا که با چشم رنج تلاش ها رو میبینن) و در نهایت با بقیه میزارش تو یه ترازو و مقایسشون میکنن و همه ی انگشتا سمت نفر مرفه میره. پول به نسبت تلاش تقسیم نمیشه بین مردم و معیار تقسیم شدنش داشتن استعدادیه که کمتره فراوانیش و اینطوره که با ناکامی ها فرد افسرده میشه و سراغ شکوفایی بقیه استعداداش نمیره(یه خطاط و یه فوتبالیست یا کسی که هوش ادبیات قوی داره و کسی که هوش ریاضی قوی داره).
ارزش انسان ها به استعداداشون نیست که ما اونا رو ستایش کنیم .
به تلاش هاشونه و رنج هایی که تو مسیر کشیدن و درصد رشدشونه . داستان مسی و رونالدو هم داستان دهه هشتاد و هفتادیاییه که هیچوقت برای تلاششون مقدس شمرده نشدن و شکستن.
امید وارم روزی برسه که سنجه و ترازوی مقایسه افراد با توجه به تلاش و شرایطشون باشه و به جای نتیجه، مسیر دیده شه تا افسردگی و ناامیدی و شکستن عزت نفس ها رو شاهد نباشیم..