این فیلم یکی از فیلمای خیلی خیلی خوب چند سال اخیر تو خیلی از بخشا بود بنظرم بجز همه پسند بودن. داستان از نظر ساختاری خوب بود، سه اکت و فراز و فرود و اینا. فیلم برداری، انتخاب لوکیشن و طراحی صحنه، لباسا، عالی. موسیقی و انتخاب موسیقی خیلی خوب. تدوین خوب. بازیگرا همه خوب، کولیج دوستداشتنی خودِ خودش بود انگار :))، اون نقش اول و راوی هم برخلاف انتظارم خوب بود خیلی، هریس و موری که هیچی، حتی دیویدسون پلشتم تونستن ازش یه چیزی دربیارن که تو ذوق نزنه (چون واقعا هنوز توانایی بازیگری نداره این پسر). حتی بعد مدتها تیتراژ حرفهای و تمیز و بهاندازه دیدم. ولی، ولی، ولی، ۲بار شروع کردم بعد نهایتا ۱۰ دقه حس کردم قراره یه درام خانوادگی کشدار لوس باشه و عوض کردم، دفه سوم که نشستم پاش، زودتر از انتظارم نظرمو عوض کرد. درنهایت فیلم از نظر ساخت و ساختار از خیلی خوبای دههی ۲۰ بود تا الان. ولی سواله برام که چرا انقد امتیاز پایینی داره از بینندهها، حتی اینجا هم کامنتا برام جالب بود، یه جواب که به ذهنم رسید اینه که اون لوگوها و کمپانیهایی که اول فیلما میبینیم ناخوداگاه تاثیر میذاره رو تجربه دیدنش، وقتی وارنر و پارامَونت و سونی و نتفلیکس و اپل و کوفت و زهرمار نباشن، انگار فیلمش فیلم نیس، جدی نمیگیریمش (گراینداستون هم خودش خوبهها ولی دیگه).
ولی داستان و کارگردانی چرت و پرت محض (آشغال)