۱۰ سال از اتفاقات ترسناک پیشین گذشته است و «سیدنی پِرسکات» با نوشتن کتابی از ماجراهایی که برایش رخ داده بود ، اکنون به زندگی طبیعی بازگشته است. اما تماسی ناگهانی ، دوباره او را با «شبح چهره» رو به رو می کند و…
میشه گفت جیغ 4 اشتباهات جیغ 3 رو اصلاح کرد و دوباره به حالت قبلیش برگشت. بازیگر ها تقریبا بهتر عمل کردن و طراحی شخصیت قاتل و اهداف اون بهتر شده بود اما همچنان نیت اون چیزی جز حسادت نبود و نتونستن یه هدف جدیدتری طراحی کنن. نحوه انجام قتل ها به مراتب بهتر، درست تر و به شدت وحشیانه تر شده بود که این موضوع باعث بهتر شدن طراحی صحنه و محیط شده بود. موسیقی هنوز هم که هنوزه اصلا به پای موسیقی جیغ 1996 نمیرسه و فقط کارو جمع میکنه. فیلم برداری و نور پردازی یکم بهتر شده بود( احتمالا بخاطر پیشرفت تکنولوژی) اما طراحی لباس، کارگردان و ادیت مثل قبل بودن.
فیلم جیغ اینبار تونست علاوه بر داشتن میزان خوبی ترس، هیجان خودش رو بالا نگه داره و شاید فکر کنید این نکته مثبیته اما در واقع یکم باعث آزار بیننده میشه چون وقایع خیلی سریع و پشت سر هم اتفاق میوفتن و به بیننده فرصت فکر کردن، تجزیه و تحلیل رو نمیدن. این موضوع باعث میشه تاثیر روانی و ذهنی که فیلم روی بیننده میزاره کم بشه، شاید از نظر بعضی ها خوب باشه اما بنده این مورد رو یک ضعف میدونم. 6.4/10
فیلم جیغ اینبار تونست علاوه بر داشتن میزان خوبی ترس، هیجان خودش رو بالا نگه داره و شاید فکر کنید این نکته مثبیته اما در واقع یکم باعث آزار بیننده میشه چون وقایع خیلی سریع و پشت سر هم اتفاق میوفتن و به بیننده فرصت فکر کردن، تجزیه و تحلیل رو نمیدن. این موضوع باعث میشه تاثیر روانی و ذهنی که فیلم روی بیننده میزاره کم بشه، شاید از نظر بعضی ها خوب باشه اما بنده این مورد رو یک ضعف میدونم. 6.4/10