اثری روانشناختی با قابهای تصویری چشمنواز و بازی خیرهکنندهی کیت بلانشت که بهتنهایی بار درام داستان را بر دوش میکشد. داستان با روایتی غیرخطی و پر از فریب، مدام مخاطب را گول میزند — مرز میان حقیقت و دروغ در روایتها عمداً محو میشود و این سردرگمی، به جهت جذابتر کردن خط روایی سریال است. بااینحال، کندی ریتم، دیالوگهای سنگین و پایانبندی ضعیف و ناتمام باعث میشود تأثیر کلی اثر کمتر از پتانسیلش باشد. «Disclaimer» درخشان شروع میشود اما در جمعبندی نمیتواند رازها و پیچیدگیهایش را بهطور رضایتبخشی حل کند.
از اون سریالهایی بود که با یه پایان شوکهکننده، همهچی رو از نو تعریف کرد. جالب بود که از قسمت ۱ تا ۶، تیتراژ پایانی همیشه سیاه بود… انگار داشت تاریکیِ حقیقت رو نشون میداد. اما وقتی بالاخره تو قسمت ۷ واقعیت گفته شد، تیتراژ سفید شد.
یه پایان ساده نبود، یه جور تطهیر بود… انگار حقیقت، تاریکی رو شست و جاش روشنی گذاشت
در یک کلام عالی بود.
حتما ببینید.
بازیها مخصوصا کیت بلانشت واقعا درخشان و طبیعی بود.
تا ثانیه آخر همچنان دلهرهآوره و ذهن رو درگیر میکنه.
موضوعش و دیالوگها واقعا تأملبرانگیزه.
قسمت سوم رو دارم می بینم، نمیتونم بگم سریال و داستانش بده، اما چرا اینقدر همه چیز تصنعیه، انگار گفتن این کتاب رمان رو بگیر و دقیقا همونطور که در کتاب روایت شده داستان رو به تصویر تبدیل، دقیقا با همون کلمات با همون احساسات با همون اتفاقات، مثلا یک جا میگه شیرش زیاده، شیر تو چایی زیاده!! واااات این جمله تو این لحظه
یه پایان ساده نبود، یه جور تطهیر بود… انگار حقیقت، تاریکی رو شست و جاش روشنی گذاشت
انگار این سریال رو برای کیت بلانشیت نوشتند.
توصیه میکنم ببینید.
حتما ببینید.
بازیها مخصوصا کیت بلانشت واقعا درخشان و طبیعی بود.
تا ثانیه آخر همچنان دلهرهآوره و ذهن رو درگیر میکنه.
موضوعش و دیالوگها واقعا تأملبرانگیزه.
یه سریال جمع و جور