بری ایگان مرد جوانی است که در ارتباط برقرار کردن با دیگران مشکل دارد و با وجود چند تایی خواهر، این ناشی گری در ارتباط با زنان پیرامونش بیش تر هم می شود. تا این که یک روز، یکی از خواهرانش او را با لنا آشنا می کند...
این فیلم تو کارنامه P. T. Anderson شخصیترین فیلمش حساب میشه ولی همچنان مثل همهی فیلماش یک شخصیت مرد داریم که درگیری و کشمکش داره؛ شخصیت مرد تو این فیلم با اضطراب اجتماعی و تنهایی عاطفی طرفه و در تلاش که خودش از دست این وضعیت نجات بده و گذشتهش که میشه خانوادهای که توش بزرگ شده باعث این اختلال شخصیتی داخل شخصیت مرد شده؛ بزرگ شدن یک پسر در یک خانواده با هفت خواهر. فیلم به خوبی شخصیت میسازه ولی توی جلو بردن داستان کمکاری میکنه و از شخصیتهای فرعی استفاده نمیکنه.
ببین بامزه بود. ایده کلیش رو میفهمم. ولی خب آب بستن بهش از دید من. از نیمه دوم فیلم بهتر شد. میتونست زمان فیلم نصف باشه ولی تراکم و غلظت اتفاقات بیشتر باشه. و البته ظرافت بیشتری هم نیاز داشت به نظرم.