دانلود فیلم Train to Busan 2016

فرزند خلف و نسخه کره ای و معنوی فیلم world war z

قاط قوت فیلم تو چند چیز خلاصه می‌شه: اول، ریتم تند و هیجان‌انگیزش. تعلیق تو هر سکانس حسابی بالاست و کارگردان با فضاسازی تنگ و خفقان‌آور قطار، حس وحشت رو خوب منتقل می‌کنه. دوم، شخصیت‌پردازی قوی‌تر از حد معمول فیلمای زامبی‌ست. کاراکترا فقط گوشت دم توپ نیستن؛ سئوک-وو از یه آدم خودخواه به یه پدر فداکار تحول پیدا می‌کنه، و آدمای دیگه مثل زوج باردار یا مرد بی‌خانمان هم هر کدوم یه لایه احساسی به داستان می‌دن. سوم، نقد اجتماعیشه؛ فیلم با نشون دادن خودخواهی و همدلی تو موقعیتای بحرانی، یه جورایی آینه‌ای جلوی جامعه می‌ذاره.
اما ضعفایی هم داره. بعضی جاها منطق داستان لنگ می‌زنه، مثلاً رفتار زامبیا یا تصمیمای یه سری کاراکترا گاهی غیرقابل باوره. یه سری کلیشه‌های ژانر هم توش دیده می‌شه، مثل فداکاریای قابل پیش‌بینی یا پایان تراژیک.

من منتقد فیلم نیستم و هیچ دانشی از نقد و تحلیل فیلم هم ندارم اما... این فیلم تأثیر بسیار شگرفی بر من گذاشت. من همیشه گفته ام که فیلمی خوب است که تو پس از اتمام آن نتونی کاری کنی. فقط بنشینی و فکر کنی. یعنی این فیلم تمام گیرنده های تو رو اشغال کرده و تفکر تو رو درگیر خودش کرده. فیلم قطار بوسان که تمام شد همین حال رو داشتم دوست داشتم در مورد فیلم فکر کنم صحنه ها رو توی ذهنم مرور کنم و شاید دوباره فیلم رو از نو نگاه کنم. تغییر شخصیت کاراکتر اول فیلم از یک مرد تحلیلگر، درآمدزا، پرمشغله و خود محور (به معنای فردی که فقط به منافع خود و خانواده درجه یک خود می اندیشد) در شرایط انتخاب مرگ و زندگی به فردی که در فیلم نشان می دهد آنهم به صورت منطقی و بدون اغراقی که اغلب سینما درگیر آن است واقعا شاهکار بود. روندی که تو رو خسته نمی کرد و انتظارش رو هم نداشتی تبدیل ویروس گونه خیل جمعیت به بیماری که شاید زامبی باشه که عطش گوشت و خون اون سیری ناپذیره و ... همه اینها با وجود اینکه در فیلم و سریالهای زیادی موضوع اصلی فیلم همین موضوعه ... اما در این فیلم جلوه جدیدی برای من داشت. ای کاش من می تونستم جایزه اسکار رو به دختر بچه ای که در این فیلم فراتر از یک بچه بازی کرده بدم. فیلم رو ببینید اگه اهل باشید تضمین می کنم ازش بسیار لذت خواهید برد.